Beijing deel 1

Zo, het is weer tijd voor een verhaaltje! We trappen af met onze vlucht naar China, die begon vanaf het pittoreske Enschede. De treinreis naar schiphol verliep zoals altijd gesmeerd. Niet naar de media luisteren, gewoon lekker de trein pakken. Ruim van te voren hebben we kunnen inchecken naar Munchen en Peking en konden we ook nog stoelen bij de nooduitgang scoren ( het lukt verbazingwekkend genoeg altijd ). Met de cityhopper vlogen we in 1,5 uur naar Munchen en het mooiste was dat er Warsteiner bier uit fles werd geschonken! Drie punten erbij voor Lufthansa. Eenmaal aangekomen hadden we nog een uurtje in Munchen en na een fatsoenlijke Torte en Bretzel konden we boarden naar Bejing.   Helaas kreeg Lufthansa dan toch een punt aftrek omdat we immers wel 'bij de nooduitgang', maar dan wel op de middelste. Helaas, het lukt dus soms ook wel niet. Gelukkig was de ruimte wel redelijk, het kan immers vele malen slechter. Het leek echter wel of we met Air France vlogen, aangezien er drie busladingen met Fransozen in het vliegtuig zaten. Die konden dan ook meteen oefenen met jezelf verstaanbaar maken, Duits en Engels konden ze geen van allen dus de menukaart lezen in het Engels was al lastig en het entertainment systeem was al helemaal een brug te ver. Ik denk dat China voor hun het makkelijkste vakantieland is: ze verstaan daar toch niemand en daar gaat de Chinees ook al standaard vanuit. Nog een mooie service van Lufthansa: ze komen nog speciaal na het eten met een cognacje langs. Ook Warsteiner bier was weer beschikbaar, wat weer bonuspunten opleverde. Alleen was de temperatuur een beetje warm zodat Mirjams chocoladereep drie uur later vloeibaar bleek te zijn. Naja, er zijn ergere dingen.  Vanaf Bejing airport konden we na de visumcheck met de koffers naar buiten. Dit ging verbazingwekkend snel, binnen een uur na landing was het gepiept en zijn we zelfs per elektrische trein ook nog naar een andere terminal vervoerd. En dan begint het grote avontuur! Gelukkig hadden we al een shuttle service besproken, dus wij lopen vol goede moed naar buiten. Alleen stonden daar zo'n 50 chinezen met papier te zwaaien. De laatste Chinees zwaaide met een papier waar 'Wouter' op stond en ja, hoeveel mensen in dat vliegtuig heten nu Wouter? Instappen en wegwezen dus. Snel nog even geld gepinned en bij de vierde poging konden we mooi zo'n stapeltje oud papier uit de automaat krijgen, Welcome to China!  We zitten in een klein hostelletje midden in een hutong, wat letterlijk 'nauw steegje' betekent. Heel Bejing bestaat uit grote gebouwen ( pleinen, hotels, stations, bezienswaardigheden ) en 'hutongs', waar de bevolking leeft en dus de levendige buurten zijn. Onze kamer is klein, maar we hebben i.i.g. een mooie goede badkamer met een hete douche en een bed waar zelfs ik in kan liggen. We zitten ook vlak bij een aantal meren, dus haar hebben we de eerste dag ook een beetje rondgelopen, nadat we eerst een paar uur geslapen hadden. 's avonds hebben we erg lekker gegeten, o.a. een hele krokante 'roast pork' en stukjes pekingeend met ongeveer een kilo peper (letterlijk). Vervolgens een halve nacht geslapen, want ja om 03.00 's nachts ben je weer weer wakker...  Vandaag hebben we de verboden stad bezocht. We hebben gelopen van ons hotel naar de verboden stad en dat doen we niet nog een keer ;) Wij hollanders lopen altijd, dus nu ook...Echter hebben ze hier de uitdrukking 'Peking legs' en een keer raden wat dat betekent....Juist ja, heel veel lopen...Als je trouwens denkt dat je de enige bent die naar de verboden stad wilt heb je het mis, er is bijna geen foto te schieten zonder mensenmassa's. Wat ook opvalt is dat er vrij weinig westerse toeristen zijn, ze zijn er wel, maar als ze niet met een groep op pad zijn moet je wel goed kijken. Enfin, na de gebruikelijke ticketsale en het aflaaan van de 'joe want guid?' Chinezen, konden we de verboden stad binnen. De verboden stad was lang gesloten, aangezien dit het exclusieve verblijf was van de keizer en de keizerin, maar tegenwoordig kun je het wel bezoeken en trekt het massa's Chinezen naar de hoofdstad. En niet onterecht, want de gebouwen zijn indrukwekkend. Wat helemaal grappig is dat iedereen foto's probeert te maken van het keizerlijke interieur dat is afgesloten ( achter glas ) maar wat je amper kunt zien en ook niet zo heel bijzonder is. Maar voor de Chinezen is het uiteraard belangrijke symboliek. Na het bezoek aan de verboden stad besloten we de bus richting het Xianmen plein te nemen. Dat bleek nog verbazingwekkend makkelijk te gaan, 1 yuan deponeren in de bus en je kunt overal naar toe. Zelfs de bus-stops worden digitaal in het Engels aangegeven, de moeilijkheid zit hem met name om uit te vinden welke bus waar naartoe gaat, dat is immers weer niet in het Engels....  Afijn, aangekomen bij het Xianmen plein zijn een aantal bezienswaardigheden te bewonderen, zoals de centrale 'poort van Bejing' en de 'monument of the people's heroes'. Best wel indrukwekkend om te zien'. Daarna nog even een Chinese lunch weggewerkt ( dumplings and soep ) en vervolgens geprobeerd om de metro te nemen. De Chinese metro werkt ook weer heel makkelijk: 2 yuan voor een enkele reis ( chipkaart )en de metrolijnen en bestemmingen staan duidelijk ( Engels ) aangegeven. De metro komt zelfs binnenrijden in een soort van monorail systeem ( vaste deuren binnen het perron, je kunt dus nooit van het perron afvallen ) en de vloeren worden met de hand schoongemaakt. We hebben al aardig wat metrosystemen gezien, maar dit is toch zeker de modernste!  Na de metro zijn we teruggelopen naar ons hotel waar het nu inmiddels al weer snel donker is geworden (19 uur). Het wordt dus snel donker. Overigens is het weer ook erg goed, 25 tot 30 graden en geen wolken. We gaan nu eens kijken of we wat avondeten kunnen scoren en morgen gaan we de Chinese muur bezoeken. Voor nu zeggen we: Ni Hao!