The Lonely Lier

The lonely Lier

Het is weer tijd voor een nieuw avontuur. We waren gebleven in Guilin, waar we richting de rijstterassen gingen. Zoals gewoonlijk raadplegen we de Lonely Planet altijd even, maar in China noemen we hem inmiddels de "Lonely Lier". De rijstterrassen werden aangegeven met "After a little bumpy road, you can hike for about 5 hours on a route that is well signed". Voel je hem al hangen?

Maar eerst even terug naar een dag eerder. We vonden de tours hier en daar een beetje duur dus gingen we shoppen. Dus wij van hostel naar hostel om te kijken of er andere backpackers waren die misschien een taxi/busje met ons wilden delen of organiseren. Zo werkt dat immers, als het te duur is, zelf organiseren! Maar op en gegeven moment kwamen we bij een hostel die een busje kon charteren voor een schappelijke prijs zodra er 6 aanmeldingen waren. We waren daar eerst een keer in de middag, waar we Darren ontmoette. Darren, een grote knuffelbeer uit Australie wilde ook wel mee. Dus toen we 's avonds terug kwamen om te kijken of er genoeg personen waren, was hij er alweer samen met 10 bier en 5 wodka-sprite. Dus wij bevestigden de tour en wilden op zoek naar een eettentje ( was inmidels 8 uur 's avonds ) toen ik hem vroeg of we even samen een biertje konden doen. Zoals een goede Australier het betaamt werd er binnen een half uur bijna 2 liter liter bier besteld, was het weer zoals vanouds 'hey mate', 'no worries' en werden de verhalen over en weer getapt. Kortom, ouderwetse Australische gezelligheid. Na een uur kon ik nog maar net lopen naar het restaurant. Maar we gingen naar de rijstterrassen!

De volgende dag werden we dus met ons busje opgehaald en onze Australische vriend zat er al in. Het was gisteravond wel laat geworden vertelde hij en dat was ook wel te zien. We moesten nog we, even stoppen bij een paar andere hostels en ja, toen begon het bekende liedje weer. Er waren nog maar 4 plekken en er moesten 6 mensen mee. Ach, als je vaker reist valt dit wel mee, we hebben het inmiddels wel eens veel bonter gehad, maar niet iedere backpacker is dit gewend. Dus na een half uur appelig kijken, onbegrijpelijk Chinees gescheld gingen er toch een paar met een andere bus en konden we verder. Maar WAT een weg ernaartoe zeg! 1,5 uur lang alleen maar gaten, kuilen en onverharde wegen. Ik hoorde achter me alleen maar om de 2 minuten 'son of a bitch', 'f*cking hell' en 'keep looking at the ground'. Onze Australische vriend zat namelijk om de 2 minuten tegen het dak aan, hehe :))

Eenmaal aangekomen spraken we met onze chauffeur af dat hij ons aan het eind van de dag zou ophalen bij een ander punt. Het idee was om van dorp naar dorp te lopen. Afspreken met een Chinees is lastig, maar gelukkig sprak een Israelier die mee was een aardig woordje Chinees. Eerst werd er nog gevraagd wie de korte en wie de lange tour wilde doen en iedereen wilde de lange tour doen, aangezien de stemming 9 voor en 1 tegen was ( 1x keer raden wie tegen stemde ).

Wij begonnen met onze hiking tocht en het moet gezegd worden, het was werkelijk prachtig, 1 van de hoogtepunten van onze reis. De rijst staat op het punt om geoogst te worden dus alles staat in volle bloei. Nadat we een aardig stuk gelopen hadden, viel de groep in tweeen. Wij gingen verder met de Israeliers, 2 zweden en een Oostenrijker en onze Australische vriend ging in zijn eentje verder, net zoals twee Spanjaarden. Na wederom een aardig stuk lopen stonden we in de middle of nowhere op een splitsing, links of rechts? Makkelijk toch, zo'n 'well-signed route'? Na een half uur verloren te hebben, hadden we nog twee van die splitsingen. Gelukkig kwamen we wel op de juiste momenten anderen tegen of dorpsbewoners die we de weg konden vragen, maar inmiddels werd het wel steeds donkerder. Na zo'n 6 uur hiken hadden we het dan toch gehaald, maar het was echt vijf voor zes. Toen zagen we de spanjaarden ook, maar waar was Darren?

Die was er echter ook en we hadden nooit verwacht dat hij het zou halen, dus hij stond breed glimlachend op de parkeerplaats. Toen hij onze verwondering zag zei hij 'I didn't make it Walt'. Wat was er gebeurd? 'Well,  after I lost track the first time, my foot slipped away from the path, but there was no path. So I felt down a cliff, injured my knee and crushed a tooth through my lip. After a f*kking long hike I was back were we started'. Onze vriend was dus zelfs weer bij het beginpunt uitgekomen en niet bij het eindpunt. Maar zoals hij zelf zei 'nah, could be worse mate'. Heerlijk die Australische nuchterheid!

Nadat iedereen natuurlijk moest lachen om Daren en hij weer zoals vanouds grappen begon te maken gingen we weer terug. Dachten we. Na een kilometer gereden te hebben in de bergen stopte de chauffeur inees, een of ander raar rammelend geluid aan de auto. Bleek er iets mis te zijn met de rem. Niet fijn in de Chinese bergen in het donker. Na heel voorzichtig de berg afgereden te zijn en de remmen een keer met een waterslang gekoeld te hebben, stopte hij bij een mechanic. Het was inmiddels acht uur, maar ze zeiden 'het duurt maar 20 minuten en dan is het nog 1 uur rijden naar Guilin'. Darren en ik keken elkaar aan en wisten meteen dat we niet voor 12 uur terug zouden zijn. Dus wij maar effe een hapje eten bij een restaurant en toen ineens hoorde we dat er een reserveonderdeel vanuit Guiling gehaald moest worden. Dat werd dus zeker geen uurtje later wegrijden. Uiteindelijk was alles gerepareerd om 22.30, nadat de chauffeur 1 keer wegreed op de fiets (?) en er 4 man hoofdschuddend naar het busje hadden gekeken. Al met al viel het mij nog mee. We waren net voor 12 uur 's nachts terug in het hotel.

De volgende dag zijn we richting Yangshuo vertrokken en hebben we een boottochtje over een bekende Chinese rivier gemaakt, de Li river. Helaas ligt Mirjam nu met een verkoudheid in bed dus we moeten even afwachten of we morgen gaan fietsen. Zou het dan echt eens gebeuren dat ik niet ziek ben of na de dokter moet op vakantie? We zullen zien, zo niet gaan we gewoon een dagje rustig aan doen. Overmorgen vliegen we naar HongKong waar we dan nog een lang weekend hebben en helaas vliegen we we over 6 dagen weer naar huis. Maar eerst nog even genieten van de laatste week!

Adios!